سرگذشت پيدايش و گسترش ديناميک سيّالات محاسباتي را نمي‌توان جداي از تاريخ ابتکار، ترويج، و تکامل کامپيوترهاي ارقامي نقل کرد. تا حدود انتهاي جنگ جهاني دوٌم، اضافه شيوه‌هاي مربوط به حلّ مسائل ديناميک سيالات از طبيعتي تحليلي يا تجربي برخوردار بود. همچون همگي نوآوري‌هاي برجسته? علمي، دراين باره هم اشاره به زمانه دقيق در آغاز ديناميک سيّالات محاسباتي ناميسر مي باشد. در اغلب مورد ها، اوليه کار بااهميت درين رشته را به ريچاردسون نسبت مي‌دهند، که در سال 1910 (ميلادي) محاسبات مربوط به نحوه? پخش تنش (stress distribution) در يک سد ساخته‌شده از مصالح بنّايي را به انجام رسانيد.
دراين کار ريچاردسون از روشي جديد موسوم به رهاسازي (relaxation) براي حلّ معادله? لاپلاس استفاده کرد. او در اين‌راه? حلّ عددي، داده‌هاي فراهم‌آمده از مرحله? گذشته تکرار (iteration) را براي جديد‌سازي همه مقادير مجهول در گام جديد به فعاليت مي‌گرفت.
توضيحات[ويرايش]
در اين شيوه با تبديل معادلات ديفرانسيل پاره‌اي قاضي بر سيالات به معادلات جبري امکان حل عددي اين معادلات فراهم ميگردد. با تقسيم حوزه مورد نظر براي ارزيابي به المان‌هاي کوچک‌تر و اعمال موقعيت مرزي براي گره‌هاي مرزي با اعمال تقريب‌هايي يک دستگاه معادلات خطي بدست مي‌آيد که با حل اين دستگاه معادلات جبري، ميدان سرعت، فشار و دما در ناحية مورد نظر بدست مي آيد. با استفاده از نتايج بدست آمده از حل معادلات مي‌توان برآيند نيروهاي وارد بر سطح هاي، ضرايب برا و پسا و ضريب انتقال حرارت را محاسبه نمود.
در ديناميک سيالات محاسباتي از روش‌ها و الگوريتمهاي مختلفي جهت رسيدن به جواب بهره مي‌برند، ولي در تمامي موارد، دامنه گزينه را به تعداد زيادي اجزاء کوچک تقسيم مي نمايند و براي هريک از اين اجزاء مسئله را حل مي‌نمايند. بعد از رسم يک 100 ضلعي منتظم مشاهده خواهيم نمود که فيس نتايج مشابه دايره مي باشد. با افزايش تعداد اضلاع اين شباهت بيش تر خواهد شد. در حقيقت اين پديده در مبحث سي‌اِف‌دي نيز معنا خواهد داشت.
درباره این سایت