در‌اين بخش به گونه هاي سوختن از نگاه سرعت احتراق، بدون نقص يا اين که ناقص بودن و اشاره مي کنيم.
احتراق سريع
«احتراق سريع» (rapid combustion) نوعي از سوختن ميباشد که مقدار متعددي انرژي، گرما و شعله با‌گاز در آن آزاد ميشود. اين جور احتراق معمولا با شعله همدم ميباشد و از آن در موتور ماشين‌ها و سلاح‌هاي «گرمافشاري» (Termobaric) (نوعي بمب يا اين که سلاح ميباشد که در بالا جمع‌اي از مواد حريق‌زا در شعاع انفجاري خويش ساخت مي نمايد که با اکسيژن مو جود در جو ترکيب مي گردد. آن‌گاه در مرحله سپس، اين جمع حريق مي گيرد. به نحوي که تمام ناحيه شعله‌ور گرديده را نابود ميکند) به کار گيري ميشود.
احتراق يک برخورد جابه‌جايي دوگانه محسوب ميگردد و اين در حالي ميباشد که عکس العمل شيميايي يک عکس العمل جابه‌جايي تکي در لحاظ گرفته مي گردد.
احتراق آهسته
«احتراق آهسته» (slow combustion) نوعي از سوختن ميباشد که در دماي زير چهره مي دهد. تنفس مثالي از اين سيرتکامل سوختن ميباشد. تنفس را مي‌اقتدار اين سيرتکامل تمجيد کرد: تبادل گازها في مابين جان دار و محيطي که در آن معاش ميکند. با اين تعريف‌و‌تمجيد دو گونه تنفس در جان داران خوا هيم داشت:
تنفس داخلي (سلولي)
تنفس فرنگي (ريوي)
در تنفس داخلي، تبادل گازها ميان جريان خون و سلول‌هاي همسايه رخ مي گيرد. خون طي عبور از در بين بافت‌هاي تن، نسبتاً به اندازه 5 تا 7 ? از حجم خويش، اکسيژن از دست مي دهد و 4 تا 6 ? دي اکسيد کربن اخذ مي نمايد. زماني که دما يا اين که pH، ارتقا پيدا مينمايد، اکسيژن بيشتري به بافت‌ها مي رسد.
احتراق بي نقص
در «سوختن بدون نقص» (complete combustion) عکس العمل دهنده (ماده سوختني) به ياور اکسيژن مي‌سوزد و تعداد محدودي متاع ساخت مينمايد. هنگامي که هيدروکربني در چارچوب اين احتراق قرار مي گيرد، صرفا دي‌اکسيد کربن و آب ايجاد ميگردد. در‌حالتي که هيدروکربن يا اين که هر جور سوختي در هوا مي‌سوزد، نيتروژن نيز در توليدها احتراق قرار مي گيرد. در صورتي‌که عناصري همچون کربن، نيتروژن، سولفور و آهن در عکس العمل کمپاني نمايند، اکسيد‌هاي معمول تشکيل مي گردند. کربن منجر ايجاد کربن اکسيد، نيتروژن منجر ساخت نيتروژن اکسيد، گوگرد سبب ساز ايجاد سولفور اکسيد و آهن منجر ساخت آهن اکسيد ميشود.
درباره این سایت